[koo_dropcap type=”boxed”] ش [/koo_dropcap]شمارهی دهم فصلنامهی میراث و گردشگری «گیلگمش» با عکسی از استیو مککوری، از عکاسان برتر نشنال جئوگرافی بر جلد مجله منتشر شده است. در این شماره به گوناگونی زبانهای بومی در ایران از منظر تاریخ، اقلیم و جغرافیا پرداخته شده که شامل هفت بخش: چهارراه، رهگو، رهیافت، راهنامه، رهآورد، همراه و روبهراه است.
بخش «چهارراه» نگاهی به رویدادها و جریانهای مرتبط با میراث فرهنگی و گردشگری دارد که از آن جمله میتوان به «گشایش گالری دائمی آثار استیو مککوری در کاشان» اشاره کرد. در بخش «رهگو» به زبانهای باستانی ایران پرداخته شده و اشارهای نیز به داستان نگارش در ایران داشته است. در این بخش سخنرانی ژاله آموزگار، در دومین همایش دوسالانهی فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه تهران به چاپ رسیده است. «رهیافت» بخش سوم گیلگمش فارسی است که به زبانها و گویشهایی اختصاص یافته است که در معرض خطر فراموشی هستند. «رهیافت» با گزارش جالبی از #کوثر_حبیبی درخصوص گویش فراموششدهی شمالِ پایتخت یعنی تجریش شروع میشود و مینویسد: «گویش بومی شمیرانی و همچنین گویش بخش مرکزی آن، یعنی تجریش، به صورت گسترده متأثر از زبانهای کاسپین بوده است.» «راهنامه» بخش دیگری است که به تجربههای سفر جهانگردان و سفردوستان گوناگون میپردازد. بخش «راهنامه» هر مخاطب عامی را جذب داستانهای پر فراز و نشیب خود میکند و بر اشتیاق سفر را در خوانندگان دوچندان میافزاید. احتمالاً آشنایی با قوم کلاش در شمال پاکستان شما را حیرتزده و کنجکاو میکند و شاید سبب شود که به گزارش #حمیدرضاخاتمی بسنده نکنید و خودتان در اینترنت دربارهی این قوم که به کافرانِ سیاهپوشِ پاکستان شهرهاند، جستوجوی بیشتری کنید. بخش «رهآورد» نیز پنج زبان ایرانی که بیشترین تعداد متکلم را دارد، بررسی میکند. «بخش«همراه» به همراه علیرضا نادری سرتاسر ایران را میگردد و پروانههای هر استان را نشان میدهد. با امیررضا کامکار شیوهی عکاسی از آسمان شب را آموزش میدهد» و از هنرمندان گوناگون میخواهد که شیوهی روایت سفرهایشان را بازگو کنند. خوانندهی طبیعتدوست در این بخش همراه با مجله به طبیعت و آسمان شب سفر میکند و میآموزد.
بخش پایانی گیلگمش ۱۰ نگاهی به آیندهی زبانها دارد و در ضمن داستان احیای پنبه و پارچه مله را نیز روایت میکند.
فصلنامه «گیلگمش» به صاحب امتیازی آرش نورآقایی و سردبیری نسیم محمدی به چاپ رسیده است.
«زبانهای بومی»
نوشته : اشکان زهتاب در نقد و بررسی