[koo_dropcap type=”boxed”] ا [/koo_dropcap]اگر بخواهم تجربه‌ی شخصی‌ام را بگویم؛ نتیجه‌ی مطالعه‌ی آخرین شماره‌ی بهروان برای من این بود که تمام شماره‌های قبلی مجله را به سبد خریدم اضافه کنم.
بهروان اولین دوماهنامه‌ی روان‌شناختی با نگاهِ بین‌رشته‌ای است و در هر شماره به یک موضوع خاص می‌پردازد. هر بخش مجله در تلفیقی از روانشناسی و رشته‌ای دیگر موضوع اصلی را بررسی می‌کند؛ از جمله در پیوند با فلسفه، فرگشت، ادبیات، سینما، اقتصاد، مطالعات زنان، هنر و ورزش.
در دوره‌ای که انواع راهکارها، توصیه‌ها و ترفندهای دلفریب در قاب‌های چهارگوش اینستاگرام هشتگ روانشناسی را همراهی می‌کنند، بهروان تلاشی است برای ارائه‌ی آموزه‌های اصیل و غیرسطحی در ساختار محتوایی منسجم و چیدمان بازیگوشانه‌ی صفحات.
شماره‌های صفر تا شش به ترتیب با موضوعات ذهن، هوش، اوتیسم، شادی، عشق، مدرسه، و دانشگاه منتشر شده است و در جدیدترین شماره‌ی بهروان، شماره‌ی هفت (تیر و مردادماه ۱۳۹۹) درباره‌ی آینده می‌خوانیم.
اوج تکامل بشر در همین مختصات کنونی است؟ پیش‌بینی فیلم‌های آخرالزمانی به وقوع می‌پیوندد؟ آیا مدیریت و رهبری زنان می‌تواند نجات‌بخش آینده باشد؟ در یک کشور ناامید چگونه به آینده امیدوار باشیم؟ «ما با ناامیدی در حقیقت در حال زیر پا گذاشتن واقع‌گرایی هستیم. ناامیدی یعنی عدم پذیرش این واقعیت که آینده‌ی باورپذیر ما فاصله دارد با مطلوب‌هایمان. با پذیرش همین واقعیت است که می‌توانیم نوشیدنی آرام‌بخشی بنوشیم. آرام‌بخش معجزه‌وار همین واقعیت است که آری، فاصله داریم!»
صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول بهروان زینب‌سادات جهرمی است و به سردبیری عماد رضایی‌نیک منتشر می‌شود.بهروان شماره ۷
آینده از آن ما؟
نوشته : اشکان زهتاب در نقد و بررسی
