خیام مردی بود در ناتمامی
عمربن ابراهیم خیام، عالم، فیلسوف، ریاضی‌دان و شاعر ایرانی دوره‌ی سلجوقی موضوع شماره‌ی هفتم مجله‌ی آنگاه قرار گرفته است. شهرت خیام به رباعیاتش برمی‌گردد که ادوارد فیتز‌جرالد نویسنده‌ی انگلیسی آن‌ها را به زبان انگلیسی ترجمه کرده است. شماره‌ی هفتم آنگاه همزمان با هزاره‌ی خیام در تابستان ۱۳۹۷ منتشر شد.
در مطالب اوليه به ابعاد شخصيتي خیام پرداخته شده است. فرزاد مقدم در مطلبی با تیتر «منشور هزاران وجهی» درباره‌ی خیام و ابعاد گوناگون شخصیت پرآوازه‌ی او نوشته است. او خیام را معمایی پیچیده برای کاشفان کیمیای دانش می‌داند. محمد میرزاخانی با مطلب «کدام خیام؟» روایت‌های گوناگونی را که از خیام شده تحلیل کرده است. داریوش شایگان در مطلب «نیچه‌ی خیامی یا خیام نیچه‌ای» با نگاهی به تفکرات نیچه فیلسوف آلمانی به خصوص ایده‌ی بازگشت ابدی او می‌نویسد :«درک تفکر خیام، به‌رغم سادگی گمراه‌کننده‌ی آن، سخت دشوار است. به ماسه‌ی نرم می‌ماند که از میان انگشتان فرو‌می‌ریزد. هرچه در نگه‌داشتنش بیشتر بکوشی، زیر ظاهر دیدگاهی که در نگاه اول و از قرائت سطحی و اولیه‌ی آن دریافت می‌شود، بیشتر از دستت فرو می‌لغزد.» بهارک محمودی با مطلب «از پیدا و پنهان حکیم» درباره‌ی حیات خیام در نیشابور و مجتبی موسوی با مطلب «خیام مجسم با دستی برزیر چانه‌هایش» درباره‌ی مجسمه‌های خیام در چهارگوشه‌ی دنیا نوشته‌اند.
آنگاه شماره‌ی هفتم با مطالب و گفتوگوهایی از داریوش شایگان، ضیاء موحد، بهروز غریب‌پور، آیدین آغداشلو، هادی بکاییان، محمدعلی مرادی، آرش طبیب‌زاده و لیلا نصیری‌ها منتشر شده است. این شماره در پاییز 1400 به چاپ دوم رسید.
دیدگاه شما پس از تایید نمایش داده می شود
این سه امتیاز را هم برای مقاله داریوش شایگان با موضوع نیچه خیامی یا خیام نیچه ای دادم.. الباقی خارج از آن است.
دیدگاه شما پس از تایید نمایش داده می شود
سلام، مجله شما « آن» آنگاه اشاره به دور است و این ضعفش است، انتظار می رود این « آن» اشاره به حال و روزگار جاری و گاه و زمان جوشش و خروش آنی باشد که نیست، خیلی محافظه کار است حتی در نگاه به گذشته، برای مثال مصاحبه کننده با ضیاء موحد نمی گذارد، موحد جان کلام را بگوید و هی به میان سخن او می پرد با پرسش های پرت، بماند زمان با ترس نطق کردن گذشته یک مقدار درک آن لازم است.